Als voorbereiding op deze Camino, zijn we begonnen met om de week 2 dagen lange afstanden te lopen. Daarnaast probeer ik thuis ook nog regelmatig, meestal een uur of 1,5 uur te lopen. Net wat mijn tijdschema toelaat. Daar zijn we al in het najaar 2023 mee begonnen.
Nu zitten we op de laatste 5 weken voor vertrek en wordt mijn schema toch wat intensiever. Ik loop nu elke dag 1 uur en in het weekend 1 grotere wandeling van 15-20 km. Mijn fysio heeft mij ooit verteld als je 10 km kunt opbouwen dan kun je op de Camino er ook 15 lopen.

Wat neem ik mee en wat laat ik thuis? Dat is denk ik voor iedere wandelaar een ding, voor mij tenminste wel. Ik neem altijd veel te veel mee, dan denk ik ook dat ik alles nodig heb. Als ik dan op mijn Camino ben dan denk ik, tja je kunt het ook even uitwassen. Ik heb geleerd bij het inpakken dat ik dus zo min mogelijk meeneem. Nu weet ik ondertussen dat mijn tas op transport gaat dus dat heb ik geregeld. Nu nog voelen, welke rugzak zit voor mij het fijnst om mee te nemen op pad? De schoenen is nog wel een dingetje, ik kom er nu pas achter dat de schoenen die ik nu heb, toch een te dunne zool hebben en ik daardoor pijn aan mijn hakken krijg. Dus ik ben nog even opzoek gegaan naar andere stevige bergwandelschoenen, die heb ik gelukkig gevonden en ze zitten als gegoten.

De caminoschelp mag natuurlijk niet ontbreken op mijn rugzak. Daarvoor zijn we op bij de pelgrimsherberg gaan slapen om er meteen een uit te zoeken. Het was fijn weer eens op de Pelgrimsherberg Kafarnaüm in Vessem te overnachten.
We liepen erheen en liepen de dag erna weer naar huis. Dat was een mooie training. Ook het pelgrimspaspoort hebben we daar gehaald. Voor mij hoort jacobsschelp bij de  Camino die ik loop, dus ik neem steeds een nieuwe mee. Het bijzondere is dat ik er een heb uitgekozen bij de pelgrimsherberg en ik later bij de kringloop een hele mooie zag. Deze is wat donkerder van kleur, wat meer geleefd, hier heb ik een fijn gevoel bij. Die heb ik gekocht en die gaat met me mee.

Ik ben graag onderweg met mijn rugzak, de natuur in het liefst. Ik woon dichtbij de bossen en de heide dus ik loop daar vaak. Ook doe ik nu bijna alles te voet, om te trainen, om boodschappen te doen en om te kijken en te voelen welke rugzak er met me meegaat. Meestal maak ik dan wel een praatje met iemand die ook onderweg is met of zonder rugzak. Het wandelen opent deuren, deuren naar andere mensen. Deuren naar mooie gesprekken, deuren naar mezelf, deuren naar het in contact zijn met mezelf en met andere mensen.

Ik merk vaak dat ik door de vele prikkels in het leven, dat ik meer tijd en ruimte nodig heb om mezelf te ont-moeten. Dat doe ik door te gaan wandelen, in de bossen in de natuur. Bij het water om even een momentje te nemen om alle prikkels achter me te laten. Ik laad mezelf zo ook weer op, en ik werk meteen aan mijn conditie.  Ik zorg dat ik dan even niks meer moet van mezelf maar ook niet van de mensen om mij heen. Dan ga ik mezelf weer voelen, wat heb ik nu nodig wat wil ik doen? Ik kom dan vaak op de mooiste ideeën of als ik ergens mee zit dan krijg ik tijdens deze wandelingen vaak antwoorden op mijn vragen en kan ik daar weer mee verder.

De Camino Frances had ik nog niet gelopen, wel een stukje vanaf Sarria vorig jaar. Maar dat was nou niet het mooiste of fijnste stuk om te lopen. Het leek wel carnaval daar, allemaal jonge mensen, veel mensen, luid pratend, zingend, met muziek etc. Voor mij was dat wel een tegenvaller, want ik kwam daar voor mijn rust. Ik vond het niet fijn om in een soort optocht naar SDC te lopen.  Maar het is wat het is en we hebben er toch een mooie tocht van gemaakt. Vandaar dat wij nu toch teruggaan naar deze Camino, net na de Pyreneeën. Pamplona staat al heel lang op mijn lijstje om daar te starten. Waarom? Geen idee, ik heb het gevoel dat ik daar geweest moet zijn. We hebben 5 weken dus dat is te kort voor het hele stuk. Daarom lopen we deze keer van Pamplona naar Sarria. Ik ben heel benieuwd, eigenlijk ben ik in gedachten al onderweg. Ik denk er veel aan hoe het daar zal zijn, hoe de omgeving er daar uit gaat zien.

De Meseta komt ook op ons pad, deze reis. Natuurlijk gaan we die lopen, een lang stuk met alleen maar zand en 1 wandelpad. Sommige mensen haten het, sommige mensen vinden het juist een meditatief pad. Ik kijk er juist naar uit, het gevoel krijgen dat je er alleen loopt. Dat je uren voor je uit kunt staren tijdens het lopen en alleen bent met je gedachten. Hier kom je jezelf tegen en ga je jezelf ont-moeten.

Ik ben bezig met de laatste voorbereidingen. Steeds een stukje meer, ga ik dromen over hoe het zal zijn en geniet ik nu al van wat komen gaat. Ik heb veel zin in deze vakantie, ja voor mij voelt wandelen op de Camino als een prachtige vakantie.

Karin

augustus 2024