Elza
De vele wegen 3
Dit is de derde column over de vele wegen die naar Vessem leiden.
Als je in Vessem wilt komen kun je kiezen…of ze allemaal een keer uitproberen. Na deze aflevering verschijnen er waarschijnlijk nog 3 wegen (m.u.v. de route die je met de auto kunt gaan) die naar de Pelgrimsherberg leiden. Dat ‘waarschijnlijk’ betekent dat ik misschien nog wel een nieuwe route ontdek.
Het Pelgrimspad (LAW 7-2 ’s Hertogenbosch-Maastricht)
Mijn vriend Buienradar had niet veel goeds in de zin op mijn wandeldag. Het regende toen ik naar het station reed. Hij had iets verteld over een ‘slepend front’. Ik hou niet zo van slepende fronten. Het is dan maar net waar je bent…..en dat pakte voor mij gelukkig goed uit. In Brabant bleef het droog totdat ik in de Pelgrimsherberg in Vessem was. En wat was het heerlijk ‘stil’ vandaag op deze Stille Zaterdag, de zaterdag tussen Goede Vrijdag en Pasen. Alles werkte mee, leek het wel. Het was windstil, de paden waren stil, de wegen waren stil, de lucht was stil en in die stilte ontlook het lichtgroene blad van berk en lijsterbes. En de vogels zongen ! Beloftes van nieuw leven…..in de stilte.
Niet vergeten te vertellen: deze dag begon goed want in de trein werd ik aangesproken door een pelgrim. Dat was even gezellig zo tussen Utrecht en Den Bosch. Weinig kans dat je dit meemaakt als je met de auto gaat. Het is me vaak gebeurt onderweg in het OV, méér dan ik op één hand kan tellen.
Deze etappe van het Pelgrimspad liep ik niet voor het eerst vanaf Spoordonk, dus veel bekend. Dit LAW-pad gaat langs de pelgrimsherberg in Vessem als één van de vele wegen die je kunt gaan om in de herberg te komen.
De route loopt o.a. langs de kapel van de Heilige Eik en nog een ander klein kapelletje net voorbij het gezellige dorp Middelbeers. Maar ook daar was het stil in het centrum. Het was wel veel ‘kleding wisselen’ vandaag. Jas uit, fleece uit, jas weer aan. Te warm, jas toch weer uit en alleen in shirtje met fleece erover weer doorstappen. Toen het wat begon te waaien toch weer fleece uit, jas aan…..
Maar mijn regencape bleef vandaag in de rugzak, dàt weer wel !
De aankomst in de herberg is altijd gezellig. De achterdeur stond al open. Kopje thee, even een fijn gesprekje met de hartelijke gastvrouw en officieel inschrijven. Inmiddels zijn er nog meer gasten binnen gekomen. Ik kan naar mijn kamer en lekker even douchen. We eten pas om 7.00 u.
Wat er komt na Vessem
Ik kon voor het vervolg van het Pelgrimspad, de volgende dag, vanaf de pelgrimsherberg zo het pad oplopen. Het komt voor de deur langs zou je kunnen zeggen. Het was een mooie ochtend. Vanmorgen hoorde ik het nog regenen op het tuimelraam van mijn slaapkamer in de herberg maar nu was het droog. Op deze eerste Paasdag glinsterde alles nog van de regendruppels en wat mooi toch dat alles zo frisgroen uitloopt: nieuw leven ! Dat is Pasen toch ook….een nieuw begin….komt zomaar op onze weg. Wij dragen daar niets aan bij. Het gebeurt ‘gewoon’. Ik vind het eigenlijk niet ‘gewoon’. Het is alsof het van buitenaf komt, van de Andere kant, van de Ander: het voorjaar als een geschenk, een groot cadeau. Het is de kunst (van het leven) om het niet gewoon te vinden……
En zo stapte ik al mijmerend over paden, over brede en smalle paden, over zandpaden en asfalt richting Halfmijl waar nog veel restanten van grafheuvels zijn te vinden uit lang vervlogen tijden. Via Knegsel en Steensel gaat de route verder langs kapellekens en kerken. Bij Steensel ben ik op de helft van mijn etappe van vandaag. Met het mooie weer is het een beetje over en donkere wolken beginnen zich te vormen boven mijn hoofd. Het is nog even droog maar tijdens mijn lunch vallen wat spetters en ik breng mijn regencape in de stand-by stand. De temperatuur is prima en het is zo goed als windstil. Dat is lekker lopen en er zijn veel mensen onderweg, op de fiets èn lopend. Het is een afwisselend landschap, dit stukje Brabantse land. Bosstroken, landerijen, grote dorpen en kleine gehuchtjes maar ook echte bossen met heerlijke bospaden. Aan geasfalteerde wegen ontkom je niet. Ik loop dan meestal in de brede bermen ernaast.
Overwegingen en pelgrimsgeluk
Af en toe denk ik nog even terug aan mijn fijne verblijf in Vessem. Het was een warm ‘pelgrimsgezin’ waaruit ik vanmorgen vertrok, omhelsd door ‘moeder’ Jolanda en ‘vader’ Bart. Ik was de eerste die vertrok, mijn weg liep verder. Ook in een warm nest kun je niet blijven. Zo is het ook met de ‘grote Camino familie’ waarin ik mij regelmatig, verder weg en dichtbij, bevindt. Dat valt soms niet mee, je verlangt ernaar terug of naar vooruit als je weer nieuwe plannen maakt rondom pelgrimeren en op pad gaan.
En ik ben niet de enige die dat ‘gevoel’, dat virus noemen ze het soms, heeft. Kun je er last van hebben ? Of is het een ander gevoel ? Geen ‘last’ maar wat anders ? Misschien komt het dichterbij ‘verlangen’.
Bij De Volmolen van Waalre ga ik van de route af op zoek naar de bus die me naar Eindhoven zal brengen. In de Mariakapel bij de kerk kan ik even droog zitten en de route naar de bushalte op GM opzoeken. Geen idee hoe laat de bus gaat. Ik vind de halte en zie dat de bus één keer in het uur gaat en hij komt over een paar minuten….dat noem ik nog eens geluk hebben ! Zoiets als pelgrimsgeluk !