Zonnestralen boven de Camino del Norte
Een reis van huiskamer naar huiskamer

Van huiskamer naar Huiskamer

Ik vertrek vanuit mijn huiskamer thuis, warm, vertrouwd, ons huis, onze eigen wereld. En in een flits, lijkt het, sta ik in de huiskamer van de Lage Landen in Santiago de Compostela. Ook daar is het warm, vertrouwd, ook een eigen wereld en fijn om even te landen na een prachtige Camino del Norte.

Een maand onderweg zijn, deels met bevriende pelgrims van onze Pelgrims For Ever-groep, maar ook een groot deel alleen op het pad, op de weg. Deze Camino is een vervolg op het eerste deel van de wandeling in 2022. Ik ben toen in Irún gestart met mijn twee pelgrimsvrienden, maar moest deze Camino afbreken in Castro-Urdiales wegens ziekte van een van de vrienden.

.

De zon gaat onder op de Camino del Norte

Ontbijt in Castro-Urdiales

Daar, in Castro-Urdiales, begint deze Camino en ga ik op pad langs de prachtige Noordkust van Spanje. Wie mee wil, kan zich melden voor het ontbijt op een terras aan de boulevard in Castro; daarvandaan vertrekken we op 6 september. Een grappig bedoelde uitnodiging die, plezierig genoeg, opgepakt werd, en zo vertrokken we met vijf bevriende pelgrims van onze PFE-groep.

Niet te veel afspraken, we lopen ieder onze eigen Camino en ieder heeft zijn eigen plan. Mijn plan was om langs deze route Santiago de Compostela te bereiken in mijn eigen tempo en in mijn eigen beleving en overdenkingen. Beleving en overdenkingen die vanzelf binnenkomen.

De natuur is overweldigend, steeds andere beelden en vergezichten. Bijvoorbeeld op de bergen links van het pad, Picos de Europa, een bekende bergketen in het noorden van Spanje. Rechts de kust met de Cantabrische Zee, die in een grillig patroon van baaien, verlaten strandjes, kliffen en rotspartijen zijn golven de kust op stuurt. Het pad, de weg, krult zich daaromheen, soms vlak langs de kust, soms verder landinwaarts door bossen, om kliffen, door valleien, kleine dorpjes en de wat grotere steden. Vanaf Castro-Urdiales zo’n 685 kilometer.

Afscheid en alleen verder

Vlak voor Gijón neem ik afscheid van twee pelgrims uit onze groep, Elza en Vera. Gijón is hun Santiago voor dit jaar. We hebben mooie, fijne momenten met elkaar gedeeld, mooie gesprekken, samen onderweg. Veel tijd met elkaar kunnen doorbrengen, bij de ontbijtjes onderweg en de al dan niet zelf gekookte avondmaaltijden, maar ook de soms uitdagende slaapadressen waar we gezamenlijk overnacht hebben.

Het zo met elkaar op pad zijn is een rijke ervaring. Het geeft verdieping, het zorgt voor nog weer een andere verbondenheid met elkaar en we zijn dankbaar dat we “hier” mogen lopen en genieten van deze intense Camino.

Ik vervolg mijn weg alleen. Op een paar dagen van mij lopen nog twee bevriende pelgrims, partners van elkaar en al jarenlang “onderweg”: Hetty en Victor. Nog maar pas terug van hun Camino, in twee delen, naar Rome.

Het alleen lopen heb ik vaker gedaan en bevalt me prima. Ik geniet van alles wat ik om me heen zie en ervaar. De andere pelgrims in de vele albergues en onderweg, het samen delen van eten, koken, ervaringen uit ons leven, het maakt blij en nederig dat dit kan in een wereld die, op z’n zachts gezegd, op hol lijkt geslagen.

Wim van de Water in de Huiskamer der Lage Landen

Stilstaan om stil te staan

De laatste dagen van deze Camino heb ik geen geluk met het weer.
Het regent hele dagen en zorgt ervoor dat het pittig is om het pad te bewandelen. Stroompjes kabbellend water veranderen in stevige stromen water, zorgen voor blubberpaden in de bossen en soms geheel onderwater staande stukken. De dag van het bereiken van Santiago de Compostela is bijzonder heftig. Het lijkt erop dat ik beter zwemmend het mooie Praza do Obradoiro kan bereiken dan wandelend. Uiteindelijk ben ik er weer met die mooie emotie van aankomen bij de kathedraal.

Ik vertraag mijn pas en loop langzaam naar het midden van het plein, vertraag nog meer en sta uiteindelijk stil. Ik sta letterlijk stil en sta stil in gedachte. Hoe bijzonder is het om weer hier te zijn, weer die mooie beleving, de ervaringen van onderweg zijn met jezelf, de aankomst.

Na mijn gebruikelijke routine van het aankomen in Santiago ga ik fris gedoucht op weg naar het bureau om mijn Compostella te halen. Daarna bezoek ik de huiskamer op de 1e verdieping en word hartelijk ontvangen door Mike en Gert. Even je verhaal delen, even je emotie delen in een fijne sfeer met aandacht voor jou als pelgrim. Een aanrader om te doen als je in Santiago aankomt. Mooi.

Een warme huiskamer vanwaar ik weer vertrek naar mijn eigen huiskamer thuis.