Aachterum is't kermis
Goed volk komt altijd achterom, de voordeur is alleen bedoeld voor de dokter en de pastoor. Iedereen komt gewoon door de achterdeur binnen.
Achterom komend stap je meteen in een grote tuin die helemaal door bomen omgeven is.
De rest van de wereld wordt aan het oog onttrokken.
Twee terrassen bieden de gelegenheid om buiten te rusten.
Rond een groot grasveld ligt een belevingstuin met een rand in de vorm van een S, doelend op Santiago.
In de voortuin staat een kunstwerk van mozaïek om aan te geven dat deze hoeve een pelgrimshuis is. Aan de achterzijde loop je als bezoeker recht op een borstbeeld af. Dat is van Stephanus Modestus Glorieux. Het is geschonken door de eigenaar van deze herberg, de Congregatie Broeders van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes, bij gelegenheid van de oprichting van de Stichting Pelgrimsherberg Kafarnaüm op 2 september 2015. Glorieux was de stichter van deze orde.
In de voortuin geeft een wegwijzer de richtingen en afstanden aan van verschillende pelgrimsroutes in dagen. Daarnaast staat het beeld “De Pelgrimmer”. Het is gemaakt door oud-bestuurslid Jack Wilting. De ‘Pelgrimmer’ (in dialect), dat ben jezelf. Zowel een man als een vrouw kan zich er in herkennen. Voor de “afstand” naar Santiago moet je wel een blokje om.
In het grasveld is een labyrint aangelegd.
Een labyrint is geen doolhof. Wat wel?
In tegenstelling tot een doolhof kent een labyrint geen doodlopende zijtakken, laat staan een wirwar daarvan. Een labyrint geeft maar één pad aan, naar het midden. In een doolhof raak je de weg kwijt, in een labyrint vind je je weg! Vanzelf. En náár jezelf. Want het middelpunt staat symbool voor jouw meest innerlijke ik.
De cirkel is vanouds een symbool van heling en heelheid. Het labyrint wijst een weg door die cirkel heen, een innerlijke weg. De spiraal is een symbool van de verbinding tussen de menselijke en de spirituele of goddelijke wereld. Niet voor niets is er in diverse middeleeuwse kathedralen zo’n labyrint in de vloertegels uitgebeeld, zoals bijvoorbeeld in Chartres.
Tegenwoordig zien veel mensen de baan door een labyrint als een metafoor voor hun levensweg, net als een pelgrimspad dus. In het echte leven kent ons pad immers ook de nodige wendingen, verwacht en onverwacht. En ook in het echte leven denken we soms al vlakbij het doel te zijn. Maar dan komt er een tegenslag en ineens raken we er ver vandaan, verliezen het soms zelfs uit het oog.
Maar de vorm van het labyrint geeft je wel vertrouwen dat je je kern, je bestemming, ook echt kunt bereiken. Mits je in beweging blijft.
Voeg je koptekst hier toe
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.