Wim
Verbinden
Ik wandel in mijn hoofd.
De sfeer in huis ademt het komende Kerstfeest. Ja feest, omdat het mij altijd een gevoel van hoop geeft en hoop voelt voor mij aan als feestelijk. Al eeuwenlang kennen we het verhaal van de geboorte van Jezus Christus. Door de eeuwen heen zal aan dat verhaal veel toegevoegd zijn wat er in oorsprong eigenlijk helemaal niet was. Is dat erg? Nee, denk ik, de kern blijft overeind. De hoop op beter, de hoop op anders, de hoop op vernieuwing, de hoop op verbinding. Vooral dat laatste is wat er in onze tijd zó aan ontbreekt. Verbinding met elkaar, verbinding vanuit respect, verbinding met…….alles wat maar helpt om die hoop, dat verlangen naar anders, naar rust, naar geborgenheid, met elkaar te bereiken.
Een reis met veel gezichten en inzichten.
Ik blader, in gedachten, door mijn aflopende jaar. Een jaar waarin ik weer zoveel mooie ervaringen heb gehad. Veel van deze mooie ervaringen zijn voor mij sterk verbonden met de Camino. De Camino die ik in 2017 ben gaan ontdekken. De Camino die, nu op het eind van 2024, nog steeds of misschien wel meer dan, een belangrijke rol in mijn leven speelt. Het onderweg zijn is veel meer dan alleen maar die stap voor stap wandeling. Het is een reis met vele gezichten en inzichten.
Begroeting verbindt
Maar laat ik bij het beging beginnen. De eerste maanden van een nieuw jaar verlopen traag, als snel verlangen we naar warmte, naar de lente naar de zomer naar warm weer. Het zijn wel de maanden waarin de plannen worden gemaakt voor mooie wandelingen, in Nederland, maar ook weer een Camino op het programma. Ik wandel veel in mijn eigen omgeving. Vaak als eerste op de doordeweekse dagen een uurtje wandelen met de buurman. De dagstart zeg maar, steeds dezelfde route, zo’n 5,5 kilometer.
Onderweg groeten we alle mensen, jong en oud, die ons tegemoetkomen. Op fietsen, scooters, auto’s – ze passeren langzaam omdat we veel over smalle dijkjes lopen -, ja ook fat bikes en van die kleine stepjes. Wij zoeken verbinding door iedereen op deze dagelijkse ochtendwandeling te begroeten en dat werkt. Al meer dan een jaar doen we dat heel consequent. Het is fascinerend om te ervaren hoeveel mensen ons nu terug groeten. Oud, maar vooral ook jong. Een groepje jongeren op de fiets, samen op weg naar school, allemaal roepen ze ons een goedemorgen toe. De eenling die hard voorbijraast op een e-bike roept een goedemorgen, het echtpaar wat samen op weg is naar……groet ons. Het verlegen meisje op een oude racefiets op weg naar haar werk in een bakkerij, dat heeft ze ons een keer vertelt, groet ons.
Het is hartverwarmend om te zien dat je kunt verbinden door simpel te groeten, je hand op te steken. Het komt zelfs voor dat er gevraagd wordt waar we waren als we een paar dagen niet konden wandelen.
Wandeling in Vessem
Het wandelen geeft zóveel plezier. Ik blader wat verder en in gedachten zie ik de fijne wandelingen met onze PFE-groep. Pelgrims For Ever, een groep fijne mensen die allemaal een connectie hebben met de Camino maar ook met de herberg in Vessem. Daar hebben we afgelopen jaar deelgenomen aan de ‘Jacobuswandeling (Camino van de Kempen)’. Een mooie jaarlijks georganiseerde wandeling onder begeleiding, in twee delen rondom de herberg in Vessem.
Camino de Norte
Al deze wandelingen heb ik gebruikt ter voorbereiding op het vervolg van de Camino de Norte. Gestart in 2022, maar door pech en ziekte van een van de pelgrims, onderbroken na 250 km.
Dit jaar hebben we met een groepje PFE-‘s deze Camino weer opgepakt. Een geweldige ervaring van samen wandelen op een prachtige route. Santiago bereiken is dan weer zó mooi en emotioneel. Het verveelt nooit. Ook op deze reis weer die verbinding met andere pelgrims uit alle delen van de wereld, maar misschien nog veel meer de verbinding met jezelf. Ik heb een groot deel alleen gelopen, een aanrader voor iedereen omdat ook eens te ervaren.
Afscheid nemen
Zo loop ik in gedachten door mijn jaar. Een triest moment is het bericht dat een van de medeoprichters van de PFE-groep is overleden. Irene Kapinga. Na een slopende ziekte, moedig gedragen door haar, is zij dit jaar overleden. Zij zat nog vol plannen, vooral met haar organisatie, OpStap met Irene. Ik heb het genoegen gehad om een reis mee te mogen begeleiden om zo anderen te laten proeven aan het meerdaagse wandelen. Misschien als opstap naar een echte Camino die ook door haar werd aangeboden en begeleid. Als PFE-‘s hebben we een mooie wandeling, ter nagedachtenis aan haar, gelopen. Het etappe-drankje, een uitvinding van Irene, nuttigen we elke keer na weer een fijne wandeldag. We denken daarbij aan Irene.
Mijn kleinzoon
Ik wandel verder door mijn jaar en kom bij een van de mooiste hoogtepunten van 2024. De geboorte van mijn kleinzoon. De aankondiging van zijn geboorte, op 6 juni van dit jaar, diende zich aan op een mooie etappe van de kloosterwandelingen die ik samen met Victor liep ter voorbereiding op mijn rol als begeleider van OpStap met Irene. Samen zitten we op een bankje met een prachtig uitzicht op de weidse omgeving. Er komen wat wandelaars voorbij en we maken een praatje terwijl we van onze lunch genieten. Dan “piept” mijn telefoon. Een WhatsApp berichtje van mijn dochter, ze gaan naar het ziekenhuis, de geboorte is aanstaande. Zo’n bericht, het doet wat met je. Ik wil eigenlijk gelijk door, verder en terug naar huis, wetend dat het best nog wel even kan duren voordat de bevalling daar is. Ook zo’n mooi moment van hoop, hoop op een nieuw, gezond leven van een kind dat zo onschuldig ter wereld komt. Nu een half jaar later is het een geweldig gevoel om grootvader te zijn, maar misschien is het gevoel dat je je eigen kind nu in de rol van moeder ziet, nog veel geweldiger.
Auto Camino
Zo kabbelt het jaar 2024 door mijn hoofd. Met herinneringen aan een mooie vakantie, een soort auto-camino samen met mijn vrouw naar Spanje om haar deel te laten zijn van de mooie plekken waar ik de Camino heb gelopen en uiteindelijk samen genieten van de fijne sfeer op het Praza Do Obradoiro.
Conditie op niveau houden
Ik beleef veel plezier aan het sporten om mijn conditie op niveau te houden om de fysieke inspanning te kunnen doen die nu eenmaal horen bij het wandelen van de Camino. Mijn sport-collega’s heb ik een beetje aangestoken met het wandelvirus. We zijn dit jaar al tweemaal op pad geweest op mooie wandelingen en het smaakt naar meer.
Weg van de échte realiteit
Privé was 2024 een mooi jaar, ondanks de gekte in de wereld, ver weg, maar ook dichtbij, ondanks de vele, vaak nepinformatie die ons van alles en nog wat voorhoudt. Het vraagt een grote inspanning om in al die informatie het echte van nep te onderscheidden. De wereld en de mensen lijken “losgeslagen”, weg van realisme, weg van wat ons verbindt met elkaar.
Hoop en verwachting
Het nieuwe jaar komt eraan. Vol hoop, vol verwachting, vol van nieuwe plannen kijk ik er naar uit. Genietend van de warmte en de Kerstsfeer in huis, genietend van zoveel dingen die wel mooi zijn, die wel goed gaan, en die mooi zijn om straks weer op terug te kijken.
Ik wandel in mijn hoofd vooruit naar 2025 en zie……weer zoveel mogelijkheden om er een fijn jaar van te maken. Het begint echt bij jezelf, steek je hand uit naar je medemens of beter nog steek je hand eens óp naar je medemens en begroet hem of haar ongeacht afkomst, leeftijd, geloofsovertuiging. Verbind je met de mensen om je heen, het helpt om de wereld beter te maken. Daar ben ik van overtuigd.
Ik wens jullie allemaal een mooi en verbindend nieuw jaar toe.
Wim